Zuid Afrika, oktober 2014
Prince of the City
Chevrolet adverteert met de volgende woorden: “The Chevrolet Spark Lite puts the entire city at your feet. Exiciting, colorful design. With its nippy handling it is exciting to drive, yet incredibly fuel-efficient. And with its sophisticated safety features you will also feel very secure. A true Prince of the City. “
Een kleine 2000km ín de Spark Lite voedt echter de noodzaak deze lovende woorden ietwat te nuanceren. De Spark Lite is de kleinste auto ooit gemaakt. Het is als rijden in een botsauto, maar dan op de snelweg. Elke passerende vrachtwagen, u leest het goed, de vrachtwagen passeert, zorgt voor een weerzinwekkend geschud.
Apen zijn goed
Apen op de weg zijn een goed voorteken. Sinds aankomst in Zuid-Afrika en bij het zien van de eerste kudde primaten op de weg, is dit de lijfspreuk van Marijn. Vandaag, omstreeks 09.14u, was het weer raak. Op de R62, de schitterende kustweg van Betty’s Bay naar Gordons Bay, vlakbij Kaapstad, liep een hele troep Bobbejanen.
Vandaag is een goede dag, dat durven we met volle overtuiging te zeggen. Allereerst de Bavianen. Vervolgens de wafels met slagroom aan strand. Daarna hebben we de juiste ATF-2 vloeistof kunnen vinden bij een afgelegen garagist.
ZUID AFRIKA
PRINCE OF THE CITY
Chevrolet adverteert met de volgende woorden: “The Chevrolet Spark Lite puts the entire city at your feet. Exiciting, colorful design. With its nippy handling it is exciting to drive, yet incredibly fuel-efficient. And with its sophisticated safety features you will also feel very secure. A true Prince of the City. “
Een kleine 2000km ín de Spark Lite voedt echter de noodzaak deze lovende woorden ietwat te nuanceren. De Spark Lite is de kleinste auto ooit gemaakt. Het is als rijden in een botsauto, maar dan op de snelweg. Elke passerende vrachtwagen, u leest het goed, de vrachtwagen passeert, zorgt voor een weerzinwekkend geschud. Op glooiende wegen moeten we soms bijtrappelen om stil vallen tegen te gaan. Schakelen gebeurt middels de cocktail prikker die zich ergens tussen onze benen bevindt en bij regen doen we zwembandje om de buitenspiegels omdat we anders in de potholes verdrinken. We zitten voor dit dubbeltje héél ver achteraan..
Desalniettemin heeft dit draakje ons al wel 2000km door Zuid-Afrika en Swaziland gebracht. Hazyview, gelegen aan de rand van Kruger NP, werd de uitvalsbasis voor ons acclimatisatieproces. De stad deed helaas echter haar naam eer aan en de vergezichten bleven een illlusie, God’s Window bleek gesloten door een gordijn van dikke mist. Desalniettemin hebben we een aantal fijne dagen gehad, en zijn we langzaam gaan wennen aan het idee de komende 8 maanden een zwervend bestaan te lijden. De ommezwaai van onze reis en het uitgestelde vertrek heeft wat stof in ons hoofd doen opwaaien, maar na een paar dagen Hazyview bleek dat al aardig neergedwarreld.
Het Mlilwane Wildlife Sanctuary in Swaziland betekende voor de helft van ons het weerzien van een oude bekende, de ideale uitvalsbasis voor de eerste safari-gerelateerde bezigheden. De vallei die zich uitstrekte aan onze voeten huisvestte een scala aan everzwijnen, hert-achtigen, crocs en de minder gewenste spotted green mamba. Wat lijken het ziekenhuis en de huisartsenpraktijk dan opeens ver weg.
Zuid-Afrika, maar ook Swaziland doet haar naam eer aan als divers land. Continu wisselende landschappen met een verscheidenheid aan flora en fauna, zoals door elke reisgids beschreven. Echter, de scherpe randjes van het land zijn heel goed zichtbaar, in grote en kleine dingen. Vaak vragen we ons af of we de dingen goed zien, waar kijken we nu tegen aan? Is dit een overblijfsel van voorbije politieke dagen, het adaptatieproces waar het land zich ongetwijfeld nog in bevindt? Óf zijn het niet te corrigeren gewoonten, voortkomend uit een jarenlange geschiedenis en bijbehorende opvoeding?
We schrijven momenteel vanuit een nat Durban waar we vanochtend vanuit St. Lucia naar toe zijn gereden in de stromende regen. Gisteren nog maakten we in de stralende zon een boottocht over de Wetlands van St. Lucia. De delta met close-ups van honderden nijlpaarden en krokodillen was een surrealistische ervaring. Dat vonden overigens ook de buslading Zonnebloem-Nederlanders die met ons meekeken. Nadat moeder kakkerlak en haar gevolg afgelopen nacht de kruistocht richting onze backpacks inzette hebben we ons verblijf in St. Lucia wat ingekort. Morgen vervolgen we de tocht richting Drakensbergen. Bij goed weer duwen we de Spark helemaal naar boven en hopen we een aantal dagen in de bergen door te brengen. Ondertussen ligt de MSC Rita nog altijd op schema, en met elke dag in de Spark Lite wordt de hang naar de Toyota groter.
ZUID AFRIKA
APEN ZIJN GOED
Apen op de weg zijn een goed voorteken. Sinds aankomst in Zuid-Afrika en bij het zien van de eerste kudde primaten op de weg, is dit de lijfspreuk van Marijn. Vandaag, omstreeks 09.14u, was het weer raak. Op de R62, de schitterende kustweg van Betty’s Bay naar Gordons Bay, vlakbij Kaapstad, liep een hele troep Bobbejanen.
Vandaag is een goede dag, dat durven we met volle overtuiging te zeggen. Allereerst de Bavianen. Vervolgens de wafels met slagroom aan strand. Daarna hebben we de juiste ATF-2 vloeistof kunnen vinden bij een afgelegen garagist. Eenmaal in Kaapstad jubelden de dolfijnen eveneens van tevredenheid en liep de ‘women only boat’ met groots vertoon de haven binnen, met 2 dagen achterstand op de rest van de vloot omdat er achteruit moest worden aangemeerd, maar desalniettemin. En toen dat belletje; ‘Hi Arjan & Marijn, Howzit? All is good, you guys can and come collect your car, it is safe and sound at our depot’.
De afgelopen weken hebben we genoten van Zuid-Afrika. De Drakensbergen brachten bezinning. Een monster-hike van 8 uur door straf terrein met meer en minder gewenste wild-life encounters deed beseffen dat we daadwerkelijk ver van huis zijn. Daarna Port St. Johns en de fijne jungle vibe met verlaten stranden, met 2nd Beach en haar dubieuze reputatie voorop. Zeer recent werd daar nog een Oostenrijkse man in middeldiep water verscheurd door een haai, voor de googlelaars onder ons. Port-Elizabeth, Plettenbergbay en Mosselbay waren fijne plekken, waarbij enkel het weer te wensen overliet. De laatste dagen voor Kaapstad hebben we doorgebracht in Betty’s Bay, het langste dorp van Zuid-Afrika, bij een vriendelijke Hippie Jaak. Mooie gesprekken, een uiterst vieze douche en sandboarding hielpen ons de laatste onzekere dagen tot Kaapstad door.
De Toyota staat na enige overreding geparkeerd op de zwaar bewaakte parkeerplaats van het Radisson Inn aan V&A Waterfront. Wij genieten van onze laatste douches en een heus bed op een steenworp afstand. Morgen gaat het beginnen. Morgen rijden we, in onze eigen auto, richting Namibië. Geen douches meer, geen heus bed meer. Maar hopelijk wel apen. Want apen op de weg zijn een goed voorteken.